Dela KOSTE HAKMANA od VEČERAS NA IZLOŽBI u Narodnom muzeju

Autorsko vođenje kroz izložbu "Kosta Hakman - Prizori svakodnevice" organizovano je danas za predstavnike medija u Velikoj galeriji Narodnog muzeja Srbije, a svečano otvaranje je zakazano za večeras na istom mestu.

Autorke su - Jasmina Cukić i Lidija Ham Milovanović, kustoskinje Narodnog muzeja Srbije.

Novu izložbu će svečano otvoriti večeras od 19 sati na istom mestu direktorka muzeja Bojana Borić Brešković i predsednik upravnog odbora ove ustanove Darko Tanasković.

Postavka će biti otvorena dva meseca, tačnije do 15. januara 2023. godine.

Foto: Tanjug/Miloš Milivojević

Detaljno vođenje kroz izložbu Ham Milovanović koncipirala je kroz zamišljenih pet celina i naglasila da ovo nije retrospektivna izložba.

Tako je poglavlje njegovih autoportreta predstavljeno kroz naslov "Izvesna verzija sebe", prizori intimnih prostora su "Utočišta privatnosti", slike svetskih metropola - "Pogled na grad", prizori predela, pejzaža - "Slika prirode - zvuk boje", mrtva priroda - "Predmeti između sebe".

Umetnik je aktivno stvarao od dvadesetih do početka šezdesetih godina 20. veka, i ovaj projekat predstavlja tematsku raznovrsnost njegovog stvaralačkog izraza sa posebnim akcentom na međuratni period kao najplodniji u njegovom opusu.

Među odabranih više od 50 slika, posetioci će u naredna dva meseca moći da gledaju dela iz kolekcije Narodnog muzeja Srbije, Muzeja savremene umetnosti u Beogradu, Spomen-zbirke Pavla Beljanskog, Muzeja grada Beograda, Muzeja u Smederevu, Narodnog muzeja u Smederevskoj palanci, Medija centra "Odbrana", Biblioteke grada Beograda i Fakulteta likovnih umetnosti.

Foto: Tanjug/Miloš Milivojević

Među izloženim vrhunskim slikama, veliki je broj Hakmanovih radova koji se nalaze u privatnom vlasništvu, što izložbu čini jedinstvenom i kao mogućnost za uvid u značajna dela koja se ne čuvaju u zvaničnim institucijama - muzejskim ustanovama, kako je naglasila Lidija Ham.

Autorke izložbe remek dela Koste Hakmana nisu se držale strogo hronološkog redosleda, već su se posvetile tom spomenutom konceptu grupisanja u pet celina (autoportreti, mrtve prirode, pejzaži, slika grada i privatni prostori) kroz koje se može sagledati umetnikovo promišljanje datih tema i motiva koji kontinuirano postoje u različitim periodima njegovog stvaranja.

Istovremeno, ideja autorki izložbe Jasmine Cukić i Lidije Ham Milovanović je pozicioniranje Koste Hakmana u širi kontekst aktuelnih jugoslovenskih i evropskih modernističkih nastojanja.

- Kako se gotovo polovina radova nalazi u privatnom vlasništvu mnogih kolekcionara, koleginici i meni je ovo bio pravi detektivski istraživački posao da pronađemo sve te slike u domovima tih vlasnika. Svi oni su bili voljni da ustupe slike za izložbu, a imaju ih iz različitih razloga - neki su pasionirani kolekcionari, drugi žive od trgovine umetninama, treći imaju slike kao porodično nasleđe - rekla je Ham Milovanović.

Foto: Tanjug/Miloš Milivojević

Retrospektivna izložba Koste Hakmana priređena je 1988. godine u Muzeju savremene umetnosti u Beogradu, a njegovo stvaralaštvo poslednji put izlagano je u Spomen-zbirci Pavla Beljanskog 2011, i time nova izložba u Narodnom muzeju je prilika da se njegov slikarski opus iznova sagledava.

Tokom autorskog vođenja, predstavljena je bogata životna i umetnička biografija jugoslovenskog slikara.

Kosta Hakman (Bosanska Krupa, 1899 - Opatija, 1961), slikar i likovni pedagog, osnovnu školu završio je u Tuzli, koji je početkom veka bio važan administrativni, kulturni i verski centar Istočne Bosne, a 1908. upisao se u tuzlansku gimnaziju, tada smatranu za jednu od najboljih škola u Bosni, poznatu po slobodarskim idejama koje su negovali njeni profesori i đaci.

Pripadnik je oslobodilačkog pokreta "Mlada Bosna", pa je 1914. uhapšen sa svega 15 godina, sa dva rođena brata, od kojih je jedan i preminuo u zatvoru.

Foto: Tanjug/Miloš Milivojević

Posle Prvog svetskog rata Kosta se opredelio za studije slikarstva.

Nakon jedne godine studija u Pragu kod Bukovca (1919-1920) i pola godine u Beču, Hakman svoje slikarske sklonosti otkrio je u Krakovu, Poljskoj (1920-1924), gde se više pronašao u odnosu na ova dva grada.

Savlađivanje zanata i suštine pejzaža pomogli su mu da već tada definiše svoj slikarski stil i moto: "Nema linija, nema oblikovanja, postoje samo kontrasti, ne crnim i belim već kolorističkom impresijom".

Radovi izloženi u Beogradu po završenom školovanju decembra 1925. godine, obeležavaju uvodnu fazu rada (1924-1925). Ipak, odlazak u Pariz (1926-1929) za Hakmana znači ostvarenje životnog sna, a tamo je uspeo da otputuje zahvaljujući novcu koji je zaradio od prodaje svojih slika.

Foto: Tanjug/Miloš Milivojević

Upravo slike nastale u tom francuskom periodu, sa pogledima na pariske ulice i mrtve prirode izlagao je 1929. godine, po povratku u Beograd, u kojem je proveo ostatak života posvećen slikanju i pedagoškom radu.

Ponovo je boravio u Parizu, 1937, gde je dobio Zlatnu medalju na Svetskoj izložbi, za sliku "Predgrađe Beograda", kao važno zvanično priznanje njegovom talentu i stvaralaštvu.

U Parizu je pronašao svoj autentičan i originalan stil gde je oblikovao svoj jedinstven stil, te je pronašao oslobođenje izraza.

Kustoskinja i ko-autorka je izdvajala mnoge monumentalne slike velikog umetnika Hakmana, kao što su autoportreti i portreti prijatelja, kolega i članova porodice, u tehnikama ulje na platnu ili ulje na kartonu, kao "Autoportret sa crnim šeširom" (1924), "Autoportret sa harmonikom" (1926), "Portret Ljube Ivanovića" (1930), "Devojčica sa knjigom" (1933), "Bosa u bašti" (1938), "Portret vajara Nikole Koke Jankovića" (1961).

Foto: Tanjug/Miloš Milivojević

Drugi svetski rat je proveo u konc-logoru u Dortmundu da bi se posle sloma Trećeg rajha vratio u zemlju.

Kao slikar pripada neoimpresionizmu na granici sa ekspresionizmom.

U toku svog života Kosta Hakman je učestvovao na preko 80 grupnih izložbi a samostalno je počeo da izlaže već od 1925. godine.

U Beogradu je u ovim prostorima imao samostalne izložbe: Osnovna škola kod Saborne crkve (1925), Umetnički paviljon (1929, 1931, 1936, 1963), Galerija ULUS (1955), u Sarajevu - Umjetnički Paviljon (1957) i Galerija jugoslovenskog portreta (1980), u Tuzli - Gimnazija (1956), Zagrebu - Izložbene prostorije na Korzu (1958) i u Parizu - Centre culturel de la R. S. F. de Yugoslavie (1987).

Poslednje dane je proveo u Opatiji, a finalne slike prikazuju scene mora koje je voleo, osim Opatije, tu se nalazi i Korčula, Cavtat, Herceg Novi, i drugi, koji se mogu videti i na ovoj izložbi od večeras do 15. januara.

Ostavite komentar