Diplomirao je na grupi za istoriju Filozofskog fakulteta u Beogradu 1960. godine.
Na istom fakultetu je magistrirao 1964, a doktorsku disertaciju „Skadarska kriza 1913. godine“ odbranio je 1966. godine.
Za asistenta na Katedri za opštu istoriju novog veka Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu izabran je 1961, a za redovnog profesora 1980. godine.
Na istom fakultetu obavljao je i dužnost šefa Katedre za opštu istoriju novog veka, upravnika Odeljenja za istoriju (1988−1990) i dekana (1998−2000).
Polje njegovog naučnog interesovanja obuhvatalo je opštu i nacionalnu istoriju novog veka, posebno razvitak Istočnog pitanja, međunarodne odnose Srbije i politiku velikih sila na Balkanu.
Autor je dela „Srbija u međunarodnim odnosima krajem XIX i početkom XX veka”, „Putevi srpske diplomatije: Ogledi o spoljnoj politici Srbije u XIX i XX veku”, „Izazovi srpske spoljne politike (1791−1918)”, „Balkanski rasplet: Otpor Srbije stranim interesima na Balkanu (od Aneksione krize do Velikog rata)”.
Za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti izabran je 2009, a za redovnog 2015. godine.
Za svoj naučni rad dobio je brojna priznanja, između ostalih Nagradu Vukove zadužbine za nauku, Nagradu „Vladimir Ćorović“ i Povelju Univerziteta u Istočnom Sarajevu.
Ostavite komentar