Đavo ima ROGOVE I KOPITA, zar ne? Odakle nam UOPŠTE TA IDEJA

Satana je često predstavljen u popularnim prikazima sa rogovima na glavi, nogama obraslim krznom i rascepljenim kopitima jarca.

Ispostavilo se da se istoričari ne slažu oko toga kada je ovaj prikaz đavola postao popularan i odakle je došao.

Đavolov izgled nije opisan u Bibliji, rekla je za National Geographic Marina Montesano, profesorka srednjevekovne istorije na Univerzitetu u Mesini.

Kasnije je poistovećen sa zmijom  koja je u Rajskom vrtu nagovorila Evu da uzme plod sa Drveta znanja; ali nigde u Bibliji se ne pominju rogovi i kopita. Poistovećenje sa jarcem ne pojavljuje se u srednjevekovnim ili čak renesansnim prikazima đavola. Ali do 19. veka ideja o rogatom đavolu sa rascepljenim kopitima postala je dominantna.

Foto: Youtube PrintScreen

Rani prikazi đavola ga ne poistovećuju sa rogovima i kopitima

Na primer, đavo je plavi anđeo u mozaiku iz 6. veka u bazilici Sant'Apolinare Nuovo u Raveni, Italija. Kasnije je identifikovan kao "zver" i često je prikazan kao zmaj; slika iz 15. veka na kojoj se Sveti Avgustin (ili možda Sveti Volfgang) suočava sa đavolom prikazuje ga kao zmajoliko stvorenje sa krilima nalik na slepog miša.

Foto: Metropolitan Museum of Art, CC0, via Wikimedia Commons

Ali tu je - Pan. U grčkoj mitologiji Pan je bio bog divljine, pastira i stada; i obično je bio prikazan u liku fauna (rimska mitologija) ili satira (grčka mitologija) sa obraslim nogama, kopitima i rogovima.

Ranohrišćanski pisci označili su Pana kao demona, nastojeći da ubede ljude da napuste politeizam u korist nove religije.

Ali Pan nije bio posebno važan u klasičnom panteonu, a njegova klasifikacija kao još jednog demona ne objašnjava zašto najistaknutiji od demona - Satana - izgleda kao satir.

Foto: Universiteitsbibliotheek UGent, Public domain, via Wikimedia Commons

Neki istoričari sugerišu da drevno povezivanje jarca sa podzemnim svetom objašnjava moderne prikaze đavola sa rogovima i kopitima.

Na primer, demon Azazel se u jevrejskoj legendi može povezati sa ritualom "žrtvenog jarca", u kome se životinja prokleta gresima jevrejskog naroda šalje u pustinju na Jom Kipur, "Dan pomirenja".

Foto: Youtube PrintScreen

U studiji iz 2013. u časopisu Numen, hebrejski univerzitetski istoričar Aleksander Kulik tvrdi da je prikaz đavola sa rogovima i kopitima nastao u ranoj jevrejskoj književnosti i da se može naći u delu "The Greek Apocalypse of Baruch", tekstu napisanom na grčkom negde između pada Jerusalima 70. godine nove ere i trećeg veka.

U njemu je opisana demonska rasa sa zadnjim delom magarca, tvrdeći da su oni izgradili najniže delove Vavilonske kule, a Kulik navodi da ovaj odlomak pokazuje da je među Jevrejima u to vreme postojao pojam "satirskih" demona.

Taj opis, tvrdi Kulik, mogao je da utiče na kasnije hrišćanske prikaze đavola kao satira, verovatno preko hrišćanskih autora koji su proučavali jevrejske tekstove, poput svetog Jeronima iz petog veka.

Ostavite komentar